Zakażenie wirusem cytomegalii

Wirus cytomegalii należy do rodziny herpeswirusów (herpeswirus 5). Jest to najczęstszy wirus przenoszony na płód w czasie ciąży.

W przybliżeniu 1 na 100 kobiet zostaje zakażonych wirusem cytomegalii podczas ciąży (chociaż większość z nich pozostaje bezobjawowa). Około jedna trzecia matczynych zakażeń CMV jest następnie przenoszona pionowo na płód.

Jednakże, tylko 5% zakażeń płodu spowoduje uszkodzenie płodu związane z CMV, przy czym ryzyko jest najwyższe w pierwszym trymestrze ciąży.

W tym artykule przyjrzymy się cechom klinicznym, badaniom i postępowaniu w przypadku zakażenia wirusem cytomegalii w czasie ciąży.

Autor: Emmanuel Boute [CC BY-SA 2.5], za pośrednictwem Wikimedia Commons

Rys. 1 - Struktura wirionu wirusa cytomegalii.

Cechy kliniczne

Zakażenie wirusem cytomegalii jest zwykle bezobjawowy u osób immunokompetentnych.

Czasami może powodować łagodną chorobę grypopodobną. Alternatywnie, u niektórych pacjentów może powodować zespół mononukleozy (podobny do wirusa Epsteina-Barr), powodujący gorączkę, powiększenie śledziony i zaburzenia czynności wątroby.

Dochodzenia

Jeśli podejrzewa się zakażenie wirusem cytomegalii u matki, serologia wirusowa dla CMV specyficznych IgM i IgG.

Pozytywny wynik testu jest oznaczony, jeśli

• Obecność swoistych IgG CMV u matki, która wcześniej była seronegatywna (tj. wystąpiła serokonwersja).
• Obecność CMV IgM i niska awidność IgG (<30%).
  • Uwaga: Aktywność odnosi się do siły, z jaką przeciwciało wiąże się z antygenem.

Zarządzanie

Wszystkie kobiety z potwierdzonym zakażeniem wirusem cytomegalii w czasie ciąży powinny zostać skierowane do specjalista medycyny płodowej.

Macierzyński

U kobiety immunokompetentnej, brak leczenia wymagana jest infekcja.

Licencjonowane leki przeciw CMV (gancyklowir, cydofowir i foskarnet) mają potencjał działanie teratogenne i dobrze znany profil toksyczności (hematologiczny i nerkowy), a zatem nie są zalecane do stosowania w ciąży.

Płód

Zakażenie CMV płodu można zdiagnozować prenatalnie poprzez amniopunkcja i PCR uzyskanej próbki owodni. Badanie to należy przeprowadzić po 21 tygodniu ciąży, ponieważ do wydalenia wirusa do płynu owodniowego niezbędne są funkcjonujące nerki płodu.

Jeśli zakażenie CMV płodu zostanie potwierdzone, nie ma skutecznej terapii, a przerwanie ciąży można zaoferować. Jeśli kobieta chce kontynuować ciążę, należy wykonać seryjne badania ultrasonograficzne w celu oceny objawów wrodzonego CMV.

Obiecujące wyniki wykazano w badaniach z zastosowaniem dożylnego swoistego CMV globulina hiperimmunologiczna. Konieczne są dalsze badania przed powszechnym przyjęciem tej metody leczenia zakażenia CMV płodu.