Dystocja barkowa Odnosi się do sytuacji, w której po urodzeniu główki przedni bark płodu uderza w spojenie łonowe matki lub (rzadziej) tylny bark uderza w wyrostek krzyżowy.
Jest to nagłe przypadki położnicze, z częstością występowania około 0,6-0,7% we wszystkich porodach.
W tym artykule przyjrzymy się czynnikom ryzyka, cechom klinicznym i postępowaniu w przypadku dystocji barkowej.
Patofizjologia
W normalnym porodzie główka płodu jest dostarczana poprzez wyciągnięcie z ujścia miednicy. Po tym następuje restytucja główki płodu, dzięki czemu leży ona w neutralnej pozycji w stosunku do kręgosłupa. Oznacza to, że ramiona płodu znajdują się teraz w pozycji pozycja przednio-tylna.
Dystocja barkowa występuje, gdy dochodzi do uderzenia przednie ramię płodu za spojeniem łonowym matki lub uderzenie tylnego barku w cypel krzyżowy. Opóźnienie w porodzie barków płodu prowadzi do niedotlenienia płodu, proporcjonalnego do opóźnienia w porodzie.
Stosowanie trakcji na główce płodu może skutkować uraz splotu ramiennegoi jest główną przyczyną sporów sądowych w położnictwie.

Rys. 1 - Etapy normalnego porodu. Dystocja barkowa często występuje na etapie 2, gdy przedni bark uderza w spojenie łonowe matki.
Czynniki ryzyka
Czynniki ryzyka dystocji barkowej można podzielić na przedporodowe i śródporodowe:
Pre-Labour | Intrapartum |
|
|
Cechy kliniczne
Dystocja barkowa jest definiowane przez opóźnienie w porodzie barków po główce podczas porodu pochwowego z następnym skurczem po zastosowaniu normalnej trakcji.
Podczas badania mogą wystąpić objawy ułatwiające rozpoznanie:
- Trudności w urodzeniu główki lub podbródka płodu.
- Brak restytucji - płód pozostaje w pozycji potyliczno-przedniej po porodzie przez wyprost i dlatego nie "odwraca się na bok".
- 'Żółwia szyjaoznaka - głowa płodu cofa się lekko do miednicy, tak że szyja nie jest już widoczna, podobnie jak żółw chowający się do swojej skorupy.
Zarządzanie
PAMIĘTAJ - Przy odpowiednim zarządzaniu ryzyko stały Uszkodzenie splotu ramiennego można prawie wyeliminować.
Bezpośrednie kroki w leczeniu dystocji barkowej obejmują:
- Wezwanie pomocy - Dystocja barkowa jest położniczym stanem nagłym (konieczna będzie obecność starszego położnika, starszej położnej i pediatry).
- Poradzić matce, aby przestać naciskać - może to pogorszyć impakt.
- Unikanie trakcji w dół na główce płodu (zwiększa ryzyko uszkodzenia splotu ramiennego) - stosować tylko "rutynowo" osiowy trakcji (tj. utrzymywać główkę w jednej linii z kręgosłupem dziecka) i nie stosować ucisku dna macicy (zwiększa ryzyko pęknięcia macicy).
- Rozważyć nacięcie krocza - Nie zlikwiduje to przeszkód, ale może ułatwić dostęp do manewrów.
Manewry pierwszej linii
- Manewr McRobertsa - hiperfleksja bioder matki (kolana do klatki piersiowej) i powiedz pacjentce, aby przestała przeć. Powoduje to poszerzenie ujścia miednicy poprzez spłaszczenie wyrostka krzyżowego i zwiększenie kąta lędźwiowo-krzyżowego. Ten pojedynczy manewr ma wskaźnik powodzenia około 90% i jest jeszcze wyższy w połączeniu z "ciśnieniem nadłonowym" (patrz poniżej).
- Ciśnienie nadłonowe jest stosowany w sposób ciągły lub kołyszący w celu wywarcia nacisku z tyłu przedni bark, aby oderwać go od spojenia łonowego.

Ryc. 2 - Manewr McRobertsa - nadmierne zgięcie nóg w celu zwiększenia średnicy AP miednicy.
Manewry drugiej linii ("wewnętrzne")
- Ramię tylne - włożyć rękę z tyłu do zagłębienia krzyżowego i chwycić tylne ramię w celu dostarczenia.
- Rotacja wewnętrzna ("manewr korkociągu") - Naciskaj jednocześnie przed jednym ramieniem i za drugim, aby przesunąć dziecko o 180 stopni lub do pozycji ukośnej.
Jeśli powyższe manewry nie powiodą się, przetocz pacjenta na czworaki. i powtórz (może to poszerzyć ujście miednicy, ponieważ nogi są odwodzone i zginane).
Dalsze manewry
Są one rozważane tylko wtedy, gdy powyższe środki okazały się nieskuteczne i są bardzo rzadko stosowane w Wielkiej Brytanii:
- Cleidotomia - złamanie obojczyka płodu.
- Symfizjotomia - przecięcie spojenia łonowego.
- Zavenelli - powrót główki płodu do miednicy w celu urodzenia dziecka przez cesarskie cięcie.
Po dostawie
Po urodzeniu płodu zaleca się aktywne prowadzenie 3. fazy porodu (ze względu na zwiększone ryzyko PPH). A Badanie PR należy wykonać, aby wykluczyć rozdarcie 3. stopnia.
Dystocja barkowa może być traumatycznym przeżyciem, szczególnie jeśli kobieta nie została poddana znieczuleniu regionalnemu. Podsumowanie matkę i partnera(-ów) porodowego(-ych) oraz poinformować ich o ryzyku nawrotu przy każdym kolejnym porodzie.
Rozważmy recenzja fizjoterapeuty przed wypisem, ponieważ kobiety są narażone na zwiększone ryzyko osłabienia dna miednicy/3rd stopnia, ból mięśniowo-szkieletowy i tymczasowe uszkodzenie nerwów.
Dodatkowo przegląd pediatryczny przed wypisem ze szpitala w celu oceny pod kątem uszkodzenia splotu ramiennego, złamania kości ramiennej lub niedotlenienia mózgu.
Powikłania
Powikłania dystocji barkowej można podzielić na matczyne i płodowe:
- Macierzyński - Rozdarcie 3. lub 4. stopnia (3-4%), krwotok poporodowy (11%).
- Płód - złamanie kości ramiennej lub obojczyka, uszkodzenie splotu ramiennego (2-16%), niedotlenienie mózgu.
Podsumowanie
- Dystocja barkowa jest nagłe przypadki położnicze które mogą prowadzić do trwałych obrażeń u dziecka.
- Zwykle jest to nieprzewidywalne, ale istnieją czynniki ryzyka które sprawiają, że jest to bardziej prawdopodobne, zwłaszcza po urodzeniu poprzedniego dziecka z dystocją barkową i cukrzycą.
- Szybkie zarządzanie w zespół multidyscyplinarny doprowadzi do najlepszych wyników, a trening umiejętności jest niezbędny.
- Większość dystocji barkowych jest wywoływana przez Manewr McRobertsa.